ดนตรีเป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยให้คนเรารู้สึกผ่อนคลายได้ดี ซึ่งการวิจัยในครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางสังคมของเด็กออทิสติก ใน 6 ด้าน คือ การจ้องหน้า การสนใจจดจ่อ ในกิจกรรม การมองตาหรือสบตา การส่งเสียง การสัมผัสทางกาย และการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมจากการ ใช้ดนตรีบำบัด 2) เพื่อเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางสังคมของเด็กออทิสติกทั้ง 6 ด้าน ก่อน และหลังจากการใช้ดนตรีบำบัด โดยกลุ่มเป้าหมายได้ใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจงจากเด็กออทิสติกในศูนย์ การศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา ที่มีอายุระหว่าง 4 - 12 ปี จำนวน 6 คน เป็นการวิจัย เชิงทดลองในรูปแบบ Multiple - Baseline Design Across 6 participants ซึ่งเน้นรูปแบบย่อย คือ A-B Design ที่มีเส้นฐาน (Baseline) และวัดพฤติกรรมเป็นช่วงการจัดกระทำ (Intervention) การวิจัยครั้งนี้ใช้ วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแบบอนุกรมเวลา (Time - series) จากเซตของข้อมูลเชิงปริมาณที่จัดเก็บในช่วงเวลา หนึ่งของเส้นฐานและตัวจัดกระทำ
ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางสังคมทั้ง 6 ด้านของเด็กออทิสติก จากการใช้ดนตรีบำบัดมีการเปลี่ยนแปลง 2. ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางสังคมทั้ง 6 ด้าน ของเด็กออทิสติกก่อนและหลังจากการใช้ดนตรีบำบัดเพิ่มขึ้นและสอดคล้องกับสมมุติฐานที่ตั้งไว้